Een gesprek vooraf

Een gesprek vooraf

Met sommige families heb ik een gesprek vooraf aan de dood. Soms is de dood dan heel dichtbij, soms is hij nog een tijdje onderweg of nog helemaal niet in zicht. Ik vind het persoonlijk heel fijn als degene om wie het gaat zelf bij dit gesprek aanwezig is, maar soms lukt dat niet meer of wil iemand zelf daar geen energie instoppen. De gesprekken vooraf geven rust aan de betrokkenen. De belangrijkste zaken zijn besproken. En als het moment daar is, kent de familie mij al. Er komt op dat intieme moment geen onbekende binnen stappen.

De eerste keer dat ik zo’n gesprek ging voeren was ik enorm zenuwachtig. Zou ik wel de juiste toon weten te vinden, was het niet enorm zwaar en kon ik wel wat toevoegen. Maar éénmaal binnen en in gesprek verdween alle onzekerheid en zwaarte. Die gesprekken behoren nu tot de pareltjes uit mijn uitvaart praktijk.


Een gesprek vooraf

Sien

Sien was al in slaap gebracht, toen ik in gesprek ging met haar vriendinnen. Eigenlijk had Sien zelf met mij willen spreken, maar het proces ging opeens zo snel dat het er niet meer van kwam. Nu Sien in slaap was en niet meer wakker zou worden, was de dood onvermijdelijk en haar vriendinnen hadden behoefte aan een plan, zodat ze niet overvallen zouden worden op het moment van Siens sterven. Dat bleek achteraf een gouden greep.

Sien lag in het ziekenhuis en haar vriendinnen wilden Sien graag zelf wassen en verzorgen. Ze wilden graag al haar dierbaren daar om haar heen om afscheid van haar te nemen. Ik zou ze daarbij helpen en zij spraken met het ziekenhuis af dat de verzorging door hen zelf zou worden gedaan. Op de ochtend dat Sien overleed, belde de vriendinnen mij op. We spraken een paar uur later af in het ziekenhuis. Een aantal vriendinnen spoedden zich gelijk naar Sien om bij haar te zijn. Gelukkig, want voordat de vriendinnen er erg in hadden, stonden er een paar kerels in de kamer, die Sien kwamen ophalen om haar mee te nemen naar het mortuarium. “Geen sprake van” zeiden de dames. Sien bleef en verzorgen gingen ze zelf doen ! De vrouwen waren er zeer pertinent in en de mannen dropen af na gesputter over “niet volgens de protocollen”. Even later stond er een bataljon artsen aan de deur te rammelen, want overtreding van het protocol was doorgegeven. Na de uitleg was er natuurlijk niets aan de hand, en konden we in alle rust de verzorging van Sien op ons nemen.
Een prachtig ritueel ontvouwde zich. Liefdevol werd ze door de handen van haar vriendinnen gewassen, gekleed en geliefkoosd.

Zonder het van te voren besproken plan, waren de vriendinnen waarschijnlijk overrompeld en was Sien zomaar routineus naar het mortuarium gebracht en waren de vriendinnen beroofd van een waardevol afscheidsmoment.

Yetta

Ik kwam binnen in de slaapkamer waar Yetta op bed lag. Haar man en dochter waren bij het gesprek aanwezig. Haar dochter in eerste instantie achter de schuifdeuren in een aangrenzende kamer. Ze at een kom soep en Yetta kon de lucht niet verdragen. Zittend aan haar bed bespraken wij met een traan en een lach onder andere waar Yetta na haar dood in zou komen te liggen. Wat voor haar enorm beangstigend was, was een gesloten kist. Yetta was claustrofobisch en het vooruitzicht van zo’n afgesloten ruimte benauwde haar bij leven enorm. Toen zij de bamboe gevlochten manden zag, werd Yetta echt enthousiast. Ik vertelde haar dat we haar in een wade in de mand konden leggen en als we haar daarmee op de dag van de uitvaart zouden bedekken, dat dan een deksel helemaal niet nodig zou zijn. Dit was voor Yetta een openbaring. Ze werd er gewoon blij van. En zo geschiedde. Tijdens de afscheidsbijeenkomst lag Yetta bedekt in haar wade gewikkeld in een mand zonder deksel. Bij het afscheid nemen strooide iedereen zacht en liefdevol bloemblaadjes over haar heen.

Inmiddels heb ik, naast de bovenstaande verhalen, een schat aan voorbeelden, waarom een voorgesprek zo fijn en waardevol kan zijn.
Voor zo’n gesprek kun je me altijd bellen.

Meer weten? Bel 06-20 40 5561 of mail.