Uitvaartkroniek door een familielid opgetekend

Uitvaartkroniek door een familielid opgetekend

Tussen Kijkduin en de Kwartel wordt de inrichting van de duinen herzien. De gemeente is er al een tijdje bezig, maar nu de vrachtwagens en werktuigen, en het lawaai daarvan, de duinen hebben verlaten, is dit stuk van de duinen een waar paradijs voor de vrijbuiter geworden !
Alle prikkeldraad is verdwenen. Alleen de buitenranden van het gebied zijn af gezet. Op diverse plaatsen kun je het open gebied in over wildroosters of hekjes voor voetgangers. Eenmaal binnen kun je heerlijk door de duinen dwalen en struinen. Er zijn prachtige zandduinen gecreëerd door de begroeiing weg te halen. En er zijn plekken waar aan de begroeiing niets is veranderd. Ik vind het zelf echt een heerlijke plek geworden. Het voelt heel vrij door het gebied te kunnen lopen zonder prikkeldraad als afrastering langs de paden. De verharde paden met prikkeldraad om je in het gareel te houden, geven mij altijd een beklemmend gevoel. Hoe anders is het nu ! Als je wilt kun je van het pad af, je bent vrij te gaan en staan waar het oog rijkt, maar je hoeft niet.

En zo probeer ik voor families die ik begeleid bij uitvaarten, de afgeschermde wereld van de dood, te bevrijden van prikkeldraad zodat ze zelf kunnen bepalen waar ze de paden volgen en waar ze vrij willen ronddwalen. Deze keer een verhaal van een familie over hoe zij de uitvaart van hun zus en tante hebben ervaren. Eén van de nichten heeft haar verhaal op papier gezet, een vrije blik vanaf de paden zonder gehinderd te worden door prikkeldraad.

Veel lees plezier,


Uitvaartkroniek door een familielid opgetekend

“Gister was de begrafenis. Schitterend weer. Prachtige bloemen. Keurige kist, geschouderd door zes mannen strak in het zwarte jacquet. Klein groepje aanwezigen. Werkelijk, alles tiptop in orde.

We (ik) hebben een grandioze uitvaart gehad. Oorzaak: Het was de eerste keer dat de pater die we gevraagd hadden een begrafenis deed. We hadden hem gevraagd omdat hij m’n tante de ziekenzalving had gegeven en zij haar laatste adem had uitgeblazen bij de laatste zin uitgesproken voor het ritueel. Het was een heel bijzonder moment geweest. Maar tijdens de dienst stuntelde en struikelde de goede vader. Hij dichtte m’n tante kinderen toe die ze niet had, verhief een nicht tot zus en vergat de werkelijke zussen, liep achter een neef aan omdat die de hostie niet gelijk in z’n mond stak en poetste eindeloos de kelk schoon.

’s Avonds thuis hebben m’n moeder en ik in een stuip gelegen van de lach. Voor mij vooral door het idee dat ‘allen uit de familie die haar reeds zijn voorgegaan’ vanaf een wolkje hadden toegekeken. In gedachten zag ik hoe zij m’n tante welkom hadden geheten in de andere wereld en een grap hadden uitgehaald door de pater dingen in te fluisteren als ‘Ga de communicant achterna! Het gaat niet goed met die hostie!’ En hop daar stoof de broeder op blote voeten in sandalen, de anderen in de rij voor de communie verbouwereerd laten wachtend, achter de neef aan. Wij zaten eerste rij, zaten bovenop het gebeuren en namen er nota bene zelf aan deel. Wie heeft dit ooit een priester zien doen? Wij niet! De neef vertelde achteraf, volledig onschuldig, op zijn gemakje op de kerkbank de hostie tot zich te hebben willen nemen.

Allerlei verhalen in de familie draaien om dingen waar men met elkaar vroeger verschrikkelijk veel plezier om had. Deze dienst was voor mijn tante als een geweldige thuiskomst voor haar aan de andere kant. Ook voelde het als dat ‘zij die ons uit de familie zijn voorgegaan’ op deze manier hun aanwezigheid kenbaar maakten op een wijze die voor onze familie karakteristiek is. Alles van de begrafenis was zo picobello geregeld dat het als het ware schreeuwde om een Mister Bean-achtige onhandigheid van de pater. Perfecter hadden we het niet kunnen krijgen!”

Wil je meer over de mogelijkheden bij een uitvaart weten? Bel 06-20 40 5561 of mail.