Kati, een Duitse stagiair
Begin januari 2024 kreeg ik een telefoontje uit Duitsland van Kati. Zij viel met de deur in huis en vertelde me dat ze een stage plek zocht om inspiratie op te doen. Wat een ontzettend leuke vraag, dacht ik, en wat een lef om zomaar te bellen. Dat moet een leuke vrouw zijn. Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld.
Hoe gaat dat dan precies in Duitsland? en wat heb je allemaal gedaan? en waarom Den Haag? en wat verwachtte ze dan precies van zo’n stage? en wat kon het mij brengen?
Ze vertelde dat ze haar vorige goedlopende bedrijf verkocht had om zich in de uitvaart-wereld te storten en dat ze er nu aan toe was weer voorzichzelf te beginnen. Maar hoe zou ze in Duitsland haar ideeën vorm kunnen geven. We hadden gelijk een klik en een ontzettend inspirerend gesprek. Het resulteerde in een uitnodiging naar Den Haag te komen en zo liep ze de eerste drie weken van februari met me mee. Haar vertaalde verslag en het origineel vind je hieronder. (hiernaast: Kati en ik)
Ik heb een geweldige tijd met Kati gehad. Met verbazing hebben we gebruiken en gewoontes van onze culturen met elkaar uitgewisseld. Eindeloos hebben we erover gesproken. Wat een verschil tussen onze culturen, zo dichtbij, maar toch ook zo ver weg.
Veel leesplezier !.
Het vertaalde verslag van Kati
Mijn tijd bij Gita Beets in Den Haag
Ik ben super dankbaar dat ik de kans heb gehad om Gita en haar manier van werken te leren kennen. Ik wilde naar Den Haag en omdat ik daar niemand kende, heb ik gewoon “uitvaart” gegoogled en werd de site van Gita Beets getoond.
Ik belde haar en ze zei spontaan dat ik ongeveer een maand mee mocht gaan om te kijken hoe de Nederlandse aanpak van uitvaarten en afscheid is, of in ieder geval hoe Gita persoonlijk te werk gaat op dit gebied.
Ik mocht zelfs bij haar wonen. Wauw!
Mijn wens om eens een kijkje te nemen in de uitvaartcultuur in Nederland komt doordat ik familiebanden heb en daardoor enkele verhalen uit de omgeving heb gehoord die mij nieuwsgierig hebben gemaakt.
Nadat ik in 2022 besloot om als zelfstandige op dit gebied in Potsdam aan de slag te gaan en in Duitsland talloze banen en opleidingen te hebben gevolgd, wilde ik nog inspiratie opdoen. De Duitse manier van uitvaarten en afscheidsprocessen organiseren is zeer sober. Niet erg individueel. Wij Duitsers zijn niet dapper op dit gebied. Rouwende mensen worden zeer beperkt door morele en ethische ‘vereisten’. Dood en afscheid hebben geen plaats in de samenleving. De dood bestaat niet in ons denken en dus ook niet in ons handelen. Dode mensen moeten zo snel mogelijk ‘verdwijnen’. Dit maakt het moeilijker om afscheid te nemen. Of onmogelijk.
Het werken met Gita gaf mij precies de inzichten waar ik op hoopte en verbreedde mijn horizon. Het ervaren van de vrijere benadering van het onderwerp en het gevoel dat het helemaal oké is om mensen aan te moedigen het afscheidsproces van hun dierbare naar eigen wens vorm te geven, heeft mij de moed gegeven om de onderneming eindelijk zelf aan te pakken in mijn thuisland.
Wat ik vooral leuk vond, was het afscheid van Nico, een oudere heer die al ruim 30 jaar in zijn straat woonde. We reden door zijn straat in een hele mooie lijkwagen, volgens mij was het een Rolls Rolls. Het was heel, heel slecht weer, vervelende motregen. En toch was de straat vol met buren en vrienden die Nico nog een laatste keer door zijn straat vergezelden. Zo ontroerend.
Ik neem veel inspiratie mee naar Potsdam en ik ben benieuwd hoe ik de indrukken in mijn werk kan verwerken.
Met dank aan Gita en Kardie!
Het originele verslag van Kati
Meine Zeit bei Gita Beets in Den Haag
Ich bin super dankbar, daß ich die Möglichkeit hatte Gita und Ihre Arbeitsweise kennenzulernen. Ich wollte gerne nach Den Haag. Da ich aber niemanden dort kannte, habe ich einfach nach „uitvaart“ gegoogelt und Gita Beets wurde mir angezeigt. Ich habe Sie angerufen und Sie hat spontan gesagt, daß ich für ca. 1 Monat mit ihr mitlaufen könne um herauszufinden wie die holländische Herangehensweise an Bestattungen und Abschied ist oder zumindest wie Gita persönliche Arbeit in dem Bereich gestaltet.
Sogar wohnen durfte ich bei ihr. Wow!
Mein Wunsch in Holland einen Blick auf die Bestattungskultur zu werfen kommt, weil ich familiäre Verbindungen habe und deshalb schon einige Geschichten aus dem Bereich gehört haben, die mich neugierig gemacht haben.
Nachdem ich mich im Jahr 2022 dazu entschlossen habe, mich in dem Bereich in Potsdam selbstständig zu machen und zahlreiche Jobs und Ausbildungen in Deutschland absolviert habe, wollte ich nochmal eine andere Inspiration bekommen. Die deutsche Art Bestattungen und Abschiedsprozesse zu gestalten ist sehr nüchtern. Wenig individuell. Wir Deutschen sind in dem Bereich nicht mutig. Trauernde lassen sich sehr durch moralische und etische „Vorgaben“ einschränken. Der Tod und der Abschied hat gesellschaftlich keinen Raum. Tod ist nicht existent in unserem Denken und somit auch nicht in unserem Handeln. Tote sollen so schnell wie möglich „verschwinden“. Das macht eine Abschiedname schwerer. Oder unmöglich.
In der Arbeit mit Gita konnte ich genau die Einblicke bekommen, die ich mir erhofft habe und die meinen Horizont erweitert haben. Den freieren Umgang mit dem Thema zu erleben und zu spüren das es völlig in Ordnung ist Menschen darin zu bestärken den Abschiedsprozess Ihres geliebten Menschen ganz nach ihren eigenen Wünschen zu gestalten, hat mir den Mut gegeben nun endlich selbst in meiner Heimat die Unternehmung anzugehen.
Was mir besonders gut gefallen hat war, als wir Nico verabschiedet haben, einen älteren Herrn der über 30 Jahre in seiner Straße gewohnt hat. Wir sind mit einem sehr schicken Leichenwagen, ich glaube es war ein RollsRolls durch seine Straße gefahren. Es war sehr, sehr schlechtes Wetter, fieser Sprühregen. Und dennoch, die Straße was voll mit Nachbarn und Freunden die Nico ein letztes Mal durch seine Straße begleitet haben. So bewegend.
Ich nehme viele Inspirationen mit nach Potsdam und bin gespannt wie ich die Eindrücke in meine Arbeit einfließen lassen kann.
Danke an Gita und Kardie!